3 vragen aan … Ben Pirongs
Durf: dat is een groep enthousiaste en gemotiveerde mensen.
Wie zijn de Durvers die aan de kar trekken van deze nieuwe partij?
Ben Pirongs (30)
Coördinator van de werkgroepen bij DURF
Inwoner van Kumtich
Projectmanager bij Cytiva in Hoegaarden
Hoe ben jij bij DURF terechtgekomen?
Ik werk als vrijwilliger voor het Kumtich-comité en kwam op een tuinfeest Jonathan Holslag tegen. Ik kende hem enkel als publiek figuur van radio en tv, maar we raakten aan de praat en hadden een boeiend gesprek over hoe de politiek een instituut geworden is dat niet meer echt naar de mensen luistert. Natuurlijk is niet alles slecht in het huidige beleid, maar ik volg de federale en regionale politiek op de voet en heb vooral een afkeer van de spelletjes die daar gespeeld worden. Het idee om zelf iets op te starten en iets proberen te veranderen in de politiek, hoor ik bij alle mensen die zich bij DURF aansluiten.
Welk thema ligt jou nauw aan het hart?
De heropleving van de dorpen. Al onze mooie Tiense dorpen hebben zoveel potentieel, maar ze voelen zich verwaarloosd. De ontmoetingscentra zijn slecht onderhouden, de straten en pleinen liggen er verloederd bij. De vraag naar buurtparken en open ruimte voor ontmoeting is groot. En voor onze jongeren is er niks, terwijl er enorm veel jeugd in Kumtich, Vissenaken of Oorbeek woont. Met wat goede wil maak je daarvan bruisende, groene gezellige dorpen, vol jeugd en leven.
Waarom werkt DURF via werkgroepen?
Burgerparticipatie wordt te pas en te onpas gebruikt, maar wij geloven erin dat de mensen die in Tienen wonen hun stad of dorp het best kennen. Zij weten wat prioritieit heeft en wat de meest prangende problemen zijn, maar ook wat mogelijke oplossingen daarvoor zijn. We willen dus naar mensen luisteren en hen aanmoedigen om mee te werken. Ook wie geen tijd heeft of wat minder mobiel is om naar de werkgroepen te komen, kan zijn ideeën doorgeven per email. De gelatenheid over politieke spelletjes en postjes pakken is enorm groot bij de mensen. Daarom zeggen we: zet er zelf je schouders onder, laat van je horen.